Αντιμετώπιση Χρόνιων Παθήσεων

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ

Σύμφωνα με έρευνες το 20% του πληθυσμού υποφέρει από ένα χρόνιο πόνο που διαρκεί περισσότερο από τρεις μήνες. Σιγά σιγά αυτός ο πόνος μετατρέπεται από ένα “καμπανάκι κινδύνου” του σώματος μας ότι κάτι συμβαίνει, σε “νόσο”. Υπό φυσιολογικές συνθήκες όταν το τραύμα ή η ασθένεια περάσει, σταματάει και ο πόνος. Όμως, υπάρχουν περιπτώσεις που ο ασθενής πονάει για περισσότερο καιρό. Επισκέπτεται συνεχώς ιατρούς για να βρει από τι πάσχει και πολλές φορές χωρίς να παίρνει την ίδια απάντηση από όλους.

Τα τελευταία χρόνια επιστημονικές έρευνες έχουν βοηθήσει στον εντοπισμό μηχανισμών και παραγόντων, είτε βιολογικών, είτε ψυχοκοινωνικών ή ακόμη και πολιτισμικών, που συμβάλλουν στην εκδήλωση του χρόνιου πόνου.

Η σύνδεση ανάμεσα στον πόνο και στους βιολογικούς και νευροφυσιολογικούς μηχανισμούς δεν είναι ξεκάθαρη, αλλά επηρεάζεται από πολλούς ψυχολογικούς και πολιτισμικούς παράγοντες, που με τη σειρά τους επηρεάζονται και από τη βιολογία του ατόμου.

Η επιστημονική κοινότητα τονίζει τη σημαντικότητα της κατανόησης της βιολογίας για τη θεραπεία ατόμων με επίμονο πόνο. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι άνθρωποι πιθανότατα έχουν προδιάθεση και είναι βιολογικά πιο ευάλωτοι στον πόνο.

Ωστόσο, όπως αναφέρει σε άρθρο στο Journal of Orthopaedic & Sports Physical Therapy, ο PhD Researcher Andrea Polli και η ερευνητική του ομάδα που ασχολείται με τη μελέτη του χρόνιου πόνου, η γενετική προδιάθεση του ατόμου μπορεί να προσδιορίσει μόνο το 30% του κινδύνου να εκδηλώσει κάποιος χρόνιο πόνο. Έτσι, υπάρχει ένα κενό στον προσδιορισμό του χρόνιου πόνου.

Μια σημαντική ανακάλυψη των τελευταίων ετών είναι ότι οι χρόνιες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένου και του χρόνιου πόνου, δεν υπαγορεύονται αποκλειστικά από τα γονίδια μας, αλλά μια αλληλεπίδραση των γονιδίων με τις περιβαλλοντικές συνθήκες και τον τρόπο ζωής μας.

Το στρες σε νεαρή ηλικία, ψυχολογικά τραύματα, η φυσική δραστηριότητα, η διατροφή, αλλά και η έκθεση σε τοξικές ουσίες, όπως ο ο καπνός, μπορούν να επηρεάσουν τη γονιδιακή λειτουργία.

Όπως εξήγησε ο Andrea Polli “οι περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως η μόλυνση του περιβάλλοντος και οι φυσικές καταστροφές, αλλά και ο τρόπος ζωής μας,η διατροφή, η κατανάλωση αλκοόλ, η απουσία άσκησης κλπ, μπορούν να επηρεάσουν τον επιγενετικό μηχανισμό μας, κυρίως κατά την παιδική ηλικία. Αυτό σημαίνει ότι οι επιγενετικοί μηχανισμοί μπορούν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε πώς παρεμβάσεις όπως η άσκηση ή η διαχείριση του στρες έχουν αποτελέσματα σε βιολογικό επίπεδο”.

Άσκηση και χρόνιος πόνος

Σημαντικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου μπορεί να έχει και η άσκηση, αποδεικνύοντας πώς οι παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής του ασθενούς μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση της υγείας του.Η φυσικοθεραπεία είναι η άσκηση που μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση χρονίων παθήσεων

“Η άσκηση προκαλεί μια σειρά από αλλαγές στον μεταβολισμό. Εκτός από την παραγωγή μεταβολιτών και δραστικών μορφών οξυγόνου στα μυϊκά κύτταρα, οι μυοκίνες δηλαδή οι ουσίες που παράγονται με την κινητικότητα των μυών κατά την εκτέλεση διαφόρων ασκήσεων, “ταξιδεύουν” μέσω της κυκλοφορίας του αίματος και μπορούν ενδεχομένως να φτάσουν σε οποιοδήποτε όργανο από το ήπαρ μέχρι και τον εγκέφαλο.