Ο Φ. ήταν εννέα ετών όταν οι γονείς του τον έφεραν σε μένα πριν από πολλά χρόνια. Ήταν γοητευτικός και έξυπνος, αλλά υπερβολικά υπερκινητικός, και είχε διαγνωστεί με ΔΕΠΥ και υπήρχαν ενδείξεις διάγνωσης αυτισμού. Πετούσε πράγματα από το γραφείο μου στο ιατρείο, κουνούσε το στηθοσκόπιό μου γύρω από το κεφάλι του και γενικά έτρεχε τριγύρω ψάχνοντας κάτι να κάνει- τα έξυπνα παιδιά με ΔΕΠΥ δεν αντέχουν ούτε δευτερόλεπτο την πλήξη. Προσπαθούσα να αλληλεπιδράσω μαζί του όσο και με τους γονείς του, ώστε να νιώθει ότι συμμετέχει και δεν μένει απ’ έξω. Αλλά η συζήτηση απλώς δεν ήταν αρκετά συναρπαστική γι’ αυτόν.
Ο Φ. μου είπε ότι του άρεσαν τα αθλήματα στο σχολείο και ότι είχε πολλούς φίλους, αλλά απλά μισούσε να κάθεται όλη μέρα στην τάξη. Τον μάλωναν συνεχώς επειδή χαζολογούσε. Αυτό είναι μόνο εν μέρει πρόβλημα του Φ.- είναι εξίσου πρόβλημα ενός σχολικού συστήματος που περιμένει από τα δραστήρια μικρά παιδιά να κάθονται ακίνητα όλη την ημέρα, ενώ στην πραγματικότητα πρέπει να τρέχουν και να σκαρφαλώνουν στα δέντρα το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, όπως προβλέπει η Φύση. Αν ήταν ελεύθερα να το κάνουν αυτό, θα συγκεντρώνονταν πολύ καλύτερα για την μία ή δύο ώρες την ημέρα σχολικών σπουδών, που είναι το μόνο που πραγματικά χρειάζεται στην ηλικία των 9 ετών.
Ωστόσο, ο Φ. χρειαζόταν κάποια βοήθεια. Σε αντίθεση με τα περισσότερα τέτοια παιδιά που βλέπω, ακολουθούσε ήδη μια υγιεινή διατροφή- η μαμά και ο μπαμπάς του ήξεραν να τον κρατούν μακριά από τη ζάχαρη και έτρωγε πρόθυμα φρούτα και λαχανικά και μια λογική ποσότητα πρωτεϊνών και καλών λιπαρών. Είναι πολύ συνηθισμένη παρατήρηση ότι η κατανάλωση ζάχαρης επιδεινώνει την υπερκινητικότητα, αλλά στην περίπτωση του Φ. αυτό δεν ήταν η βασική αιτία. Ήθελα να δω αν θα μπορούσαμε να ηρεμήσουμε τον Φ. αρκετά ώστε να του διευκολύνουμε τη σχολική ζωή, αλλά οι διατροφικές αλλαγές δεν θα το έκαναν αυτό- στην περίπτωσή του δεν ήταν απαραίτητες.
Παίρνοντας ένα πολύ λεπτομερές ιατρικό ιστορικό από τη μητέρα του Φ., ξεκίνησα με το δικό της ιατρικό ιστορικό. Ήταν καλά σε όλη της τη ζωή, και παρέμεινε απολύτως καλά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, και ο τοκετός ήταν φυσιολογικός και κανονικής διάρκειας. Επομένως, μία πιθανή εγκεφαλική βλάβη από στέρηση οξυγόνου κατά τη διάρκεια του τοκετού (που είναι συχνότερη απ’ ό,τι νομίζουμε) δεν ήταν το θέμα εδώ.
Ψάχνοντας βαθύτερα, ωστόσο, ανακάλυψα ότι είχε κακά δόντια στη δική της παιδική ηλικία και της είχαν τοποθετηθεί πολλά μεταλλικά σφραγίσματα αμαλγάματος. Αυτά περιέχουν υδράργυρο, κασσίτερο και άλλα βαρέα μέταλλα, τα οποία δεν ταιριάζουν με την ανθρώπινη βιοχημεία και είναι τοξικά, ειδικά για τον εγκέφαλο. Οι περισσότεροι οδοντίατροι πιστεύουν ότι ο υδράργυρος και τα άλλα τοξικά μέταλλα παραμένουν στο σφράγισμα και δεν διαρρέουν στον υπόλοιπο οργανισμό, αλλά ένας τεράστιος όγκος στοιχείων δείχνει πλέον ότι αυτό είναι απλώς ευσεβής πόθος.1
Ο Φ. ήταν το πρώτο παιδί της οικογένειάς του και ο υδράργυρος από τα σφραγίσματα της μητέρας του θα είχε διαρρεύσει στην κυκλοφορία του αίματός της και από εκεί μέσω του ομφάλιου λώρου και του πλακούντα θα μεταφερόταν στον Φ., ενώ αυτός βρισκόταν στη μήτρα. Αυτό θα είχε αποτελεσματικά “αποτοξινώσει” τον υδράργυρο από τον οργανισμό της μητέρας του (η ίδια ένιωθε “θαυμάσια” καθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης), αλλά θα οδηγούσε τον Φ. σε ένα πρόβλημα: δηλητηρίαση από υδράργυρο.
Είναι ενδεικτικό ότι η μικρή αδελφή του Φ., ηλικίας 7 ετών, δεν είχε κανένα αντίστοιχο πρόβλημα.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο περισσότερος υδράργυρος είχε εγκαταλείψει τον οργανισμό της μαμάς τους μέχρι τη στιγμή που η μικρή αδελφή συνελήφθη μόλις ενάμιση χρόνο μετά τη γέννηση του Φ. Αν υπήρχε πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα μεταξύ της γέννησής της και της γέννησης του Fergus, περισσότερος υδράργυρος θα είχε προλάβει να διαρρεύσει από τα δόντια της μαμάς τους στην κυκλοφορία του αίματός της και το δεύτερο παιδί της θα κινδύνευε επίσης. (Δεν συνηγορώ καθόλου υπέρ των μικρών διαστημάτων μεταξύ των μωρών- διατροφικά και από άλλες απόψεις, είναι προτιμότερο να αφήνουμε μεγαλύτερο διάστημα. Η λύση όμως εδώ είναι να αποφεύγονται τα σφραγίσματα αμαλγάματος, όχι να υπάρχει συγκεκριμένο διάστημα μεταξύ της γέννησης δύο μωρών).
Τα περισσότερα αυτιστικά παιδιά που βλέπω, αλλά και τα περισσότερα παιδιά με ΔΕΠΥ, είναι πρώτα παιδιά. Επιβαρύνονται περισσότερο- τα επόμενα παιδιά συνήθως τη γλιτώνουν πιο ελαφρά.
Αποδείχθηκε ότι ο Φ. είχε επίσης μια άλλη πιθανή πηγή υδραργύρου στον οργανισμό του. Είχε κάνει αρκετούς εμβολιασμούς στην πρώιμη παιδική ηλικία γύρω στο 2005, όταν οι αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ αφαιρούσαν τον υδράργυρο (με τη μορφή του thimerosal) ως συντηρητικό από τα εμβόλια (αλλά πρόσθεταν αλουμίνιο, επίσης νευροτοξικό μέταλλο, ως “ανοσοποιητικό βοηθητικό”).
Κατά την εποχή της αλλαγής, οι παλαιότερες παρτίδες εμβολίων διφθερίτιδας και τετάνου εξακολουθούσαν να περιέχουν υδράργυρο. Φυσικά, η μαμά του Φ. δεν γνώριζε τι ακριβώς περιείχαν τα εμβόλια που του είχαν χορηγηθεί- άλλωστε πόσοι γονείς ζητούν να διαβάσουν τον κατάλογο των συστατικών στο ένθετο έντυπο της συσκευασίας του κατασκευαστή; Παρόλα αυτά, δεν χρειαζόταν να κάνουμε εικασίες- μπορούσαμε να δοκιμάσουμε και να το μάθουμε.
Κάναμε εξετάσεις ούρων, κοπράνων και αίματος για υδράργυρο. Ο Φ. επέμενε ότι δεν φοβόταν την εξέταση αίματος, και οι νοσοκόμες στο εργαστήριο, όπου τον εξέτασαν, ήταν πολύ εξειδικευμένες και ευγενικές και χρησιμοποίησαν τοπική αναισθητική κρέμα στο χέρι του πριν του πάρουν αίμα. Ο υδράργυρος εμφανίστηκε τόσο στην εξέταση κοπράνων όσο και στην εξέταση ούρων και ακόμη και σε χαμηλές ποσότητες στην εξέταση αίματος.
Είναι ασυνήθιστο να εμφανίζονται στο αίμα. Το σώμα προσπαθεί να απομακρύνει τα βαρέα μέταλλα και άλλες τοξίνες από την κυκλοφορία του αίματος όσο το δυνατόν γρηγορότερα, αποθηκεύοντάς τα σε άλλους ιστούς και όργανα – δυστυχώς συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου. Έτσι, ακόμη και σε άτομα με δηλητηρίαση από υδράργυρο, δεν τον βρίσκουμε συχνά στο αίμα.
Η μαμά του Φ. αποφάσισε να αφαιρέσει με ασφάλεια όλα τα μεταλλικά σφραγίσματα αμαλγάματος από έναν εξειδικευμένο οδοντίατρο που τηρούσε τα ειδικά πρωτόκολλα της Βρετανικής Εταιρείας Οδοντιατρικής χωρίς Υδράργυρο ή της Διεθνούς Ακαδημία Στοματικής Ιατρικής και Τοξικολογίας. Πρόκειται για προληπτική ιατρική, η οποία μειώνει τον κίνδυνο νευρολογικής νόσου στο μέλλον. Οι οδοντίατροι που ανήκουν σε αυτές τις εταιρείες γνωρίζουν πώς να αφαιρούν και να αντικαθιστούν τα σφραγίσματα χωρίς να απελευθερώνουν υδράργυρο στον οργανισμό, κάτι που θα συνέβαινε με τη συνήθη μέθοδο της συμβατικής οδοντιατρικής πρακτικής.
Εν τω μεταξύ, πώς αποτοξινώνει κανείς τον υδράργυρο από ένα 9χρονο παιδί; Υπάρχουν πολλές ουσίες που βοηθούν στην απομάκρυνση του υδραργύρου από τον οργανισμό και όλες μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε παιδιά. Βιταμίνη C σε υψηλές δόσεις, κόλιανδρο και χλωρέλλα βιολογικής καλλιέργειας, ψευδάργυρος, σελήνιο, ιώδιο και φωσφατιδυλοχολίνη. Επίσης κρεμμύδι και σκόρδο, τα οποία είναι πλούσια σε αμινοξέα που περιέχουν θείο.
Ο Φ. έπαιρνε μέτριες ποσότητες βιταμίνης C τις ημέρες του σχολείου και μεγαλύτερες δόσεις τα σαββατοκύριακα που ήταν στο σπίτι, επειδή μπορεί να προκαλέσει διάρροια όταν το άτομο παίρνει αρκετή ποσότητα για να φτάσει στα επίπεδα ανοχής του εντέρου. Έπαιρνε την υγρή φωσφατιδυλοχολίνη αναμεμειγμένη σε γιαούρτι και τα υπόλοιπα συμπληρώματα σε υγρή μορφή, εκτός από τη χλωρέλλα και τον κόλιανδρο, για τα οποία ήταν σε θέση να καταπιεί κάψουλες όταν ήταν 10 ετών.
Η οικογένειά του έμαθε επίσης να μαγειρεύει με φρέσκο κόλιανδρο, φροντίζοντας πάντα να είναι βιολογικής καλλιέργειας, ώστε να μην έχει πάρει βαρέα μέταλλα από το έδαφος – αυτό θα αναιρούσε την αγωγή του παιδιού.
Επανεξετάζαμε τον Φ. σε τακτά χρονικά διαστήματα με την πάροδο των ετών. Σήμερα είναι 19 ετών και τα επίπεδα του υδραργύρου του μειώθηκαν σταδιακά. Πρόκειται για μια αργή διαδικασία, αλλά τώρα που ο Φ. μεγάλωσε, μπορεί να προσθέσει και άλλες μεθόδους αποτοξίνωσης, όπως χυμούς βιολογικών λαχανικών, υδροθεραπεία εντέρου και σάουνες. Τα λουτρά με άλατα Epsom βοηθούν επίσης, τόσο βοηθώντας την αποτοξίνωση όσο και χαλαρώνοντας τον υπερδραστήριο εγκέφαλο, και αυτά τα κάνει εδώ και 10 χρόνια.
Είναι ένας ήρεμος, δημιουργικός και καλά λειτουργικός ενήλικας- θα έχει πάντα την αφηρημάδα ενός ατόμου με ΔΕΠΥ, αλλά το στοιχείο της υπερκινητικότητας έχει μειωθεί σημαντικά. Και γνωρίζει ότι χρειάζεται πολλή ενεργητική άσκηση πριν μπορέσει να συγκεντρωθεί στη δουλειά, γι’ αυτό και κάνει τζόκινγκ κάθε πρωί.
Η Δρ Τζένι Γκούντμαν αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Λιντς το 1982 και είναι μέλος της Βρετανικής Εταιρείας Οικολογικής Ιατρικής. Ειδικεύεται στη Διατροφική και Περιβαλλοντική Ιατρική τα τελευταία 20 χρόνια. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την προ-σύλληψη (γονιμότητα και δημιουργία υγιών μωρών) και για τη συνεργασία με παιδιά. Η Δρ Τζένι Γκούντμαν αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Λιντς το 1982 και είναι μέλος της Βρετανικής Εταιρείας Οικολογικής Ιατρικής. Ειδικεύεται στη Διατροφική και Περιβαλλοντική Ιατρική τα τελευταία 20 χρόνια. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την προ-σύλληψη (γονιμότητα και δημιουργία υγιών μωρών) και για τη συνεργασία με παιδιά. Η Η Δρ Τζένι Γκούντμαν έχει δώσει πολλές διαλέξεις, σε άλλους γιατρούς, σε επαγγελματίες της εναλλακτικής ιατρικής και στο ευρύ κοινό. Διηύθυνε επί 10 χρόνια μια ομάδα συζήτησης περιστατικών, όπου ιατροί και φυσικοπαθητικοί / διατροφολόγοι ανταλλάσσουν γνώσεις και κλινική εμπειρία.
